Numer 1 !

Cześć ! Cudowna sprawa, że zwykły trening może wypełnić mnie szczęściem. Fajnie, tak po prostu fajnie, że niewiele mi potrzeba do szczęścia. Kolejny powód do uśmiechu to fakt, że wreszcie pozbyłam się zapachu chloru basenowego. Czy Was też zżera ambicja i chęć bycia najlepszym w każdej dziedzinie ? Mnie bardzo. Stronę zawziętej, zdeterminowanej, nieustępliwej i do tego zazdrosnej i złej Karoliny poznałam całkiem niedawno. I wiecie co Wam powiem ? Lubię taką !  To wychodzi mi na dobre. Chęć bycia naj, naj, naj daje mi jeszcze większego kopa w mój roztańczony tyłek. Na każdym polu walki tanecznym, teatralnym, towarzyskim i nie wiem gdzie jeszcze. Muszę być zawsze na pierwszym miejscu. Gdy widzę, że ktoś mi dorównuje lub jest choć ociupinkę na wyższej pozycji niż ja, to od pory kiedy to zobaczę długo na niej nie pozostaje. Chce niszczyć przeciwników. Gdy czuje konkurencje moja ambicja się budzi i nie pozwala mi odpuścić. Czasem jest tak, że włada mną do tego stopnia, że wariuje i nic mi nie wychodzi. Nie chce tylko żeby ambicja mną zawładnęłam do tego stopnia by odwróciła się przeciwko mnie. Żeby nie stała się przeciwnikiem niszczącym mnie pod wpływem presji. Z drugiej strony cieszę się z niej, ponieważ pomaga dawać mi z siebie więcej.

Mam nadzieje, że nie odbierzecie mnie za jakąś zadufaną w sobie. Samej mi trudno określić co mną rządzi gdy czuje adrenalinę i konkurencje. Nawet gdy na kogoś patrzę w obojętnie jakiej sytuacji, to myślę, ze sobie to ja powinnam na jego miejscu. Budzi się zazdrość. Myślę sobie, że jestem lepsza i zrobię wszystko, by się tam znaleźć. Zaczynam szybko pracować, stawiam sobie cel i dostaje to co chce. Pozdrawiam !